Zaterdag 4 mei 2019
geschreven door Ine van den Broek-van Hilst

STEMPELWERK
Bert Nuhaan heeft zich naar hartelust uitgeleefd tijdens een workshop stempelen op stof en papier bij Nathalie Cassee, die zich gespecialiseerd heeft in het laten vervaardigen en inkopen van handwerk, o.a. houten stempels, uit India. We krijgen prachtige eindresultaten van hem te zien.
(https://kashmirheritage.nl)
Stempelwerk van Bert.

ECOPRINTEN

Coby vertelt heel enthousiast over de workshop ecoprinten die ze bij Anja Schrik in Odijk met zeer veel plezier en prachtige resultaten gevolgd heeft.
Zo leerde zij van Anja op papier en stof te printen door eerst een beitslaag aan te brengen met diverse middelen, o.a. met aluin, azijn, sojamelk. Vervolgens werden de met bladeren belegde, en op stokjes opgerolde papieren of stoffen gestoomd of gekookt in water met ijzer, meerkrap of blauwhout, wat diverse kleuren opleverde.
Eco-printwerk van Coby.

JEAN DE GONET

Coby heeft zich bij Ineke Vergeer ook de Gonet-binding eigen gemaakt.
Van maart t/m juni 2010 zijn we als bbc-groep met het project Gonet-binding bezig geweest en is in de verslagen van die maanden onze ervaring met die binding te lezen. Beschrijvingen van deze bindwijze staan in Handboekbinden nr.4, jrg. 2, 2009 in een artikel van Harrie Knoors en in BoekBehoudBericht nr.2, jrg.14, 2003 in een artikel van Joop van ‘t Veen.

Op http://www.aquiseencuaderna.com/pdf/gonet zijn schitterende boeken te bekijken, gebonden door Jean de Gonet zelf. Een aanrader om een idee van deze binding te krijgen.
.
Gonet-bindingen gemaakt door Coby.

DRIEGEN à la BERT NUHAAN

Bert wilde eens een andere methode toepassen bij het driegen. In plaats van horizontaal langs de rug naaien met één draad, ging hij verticaal te werk, over touw of band, met één naaidraad per naaipositie, zodat ook verschillende kleuren naaidraad gebruikt kunnen worden. Op deze manier is een decoratief rug-resultaat te verkrijgen.

Allereerst wordt de rug gelumbeckt.

Dan wordt het boekblok ofwel in één keer van gaatjes voorzien of per aantal bladen.

Na het naaien wordt de rug bekleed met stukjes leer of linnen tussen de genaaide delen.

Vervolgens worden de beklede borden aangeregen.

Het opengaan en -liggen van het gedriegde boek is sterk afhankelijk van het gebruikte katernpapier en van de hoeveelheid blaadjes per katern.
Gedriegde boeken van Bert Nuhaan.

GETIJDENBOEKJE
Ineke heeft ooit eens planovellen gekocht van het getijdenboekje van Katharina van Kleef. Ook al waren ze niet compleet, het was toch de moeite waard ze te kopen. Na tijden op de plank gelegen te hebben, heeft ze uiteindelijk besloten de vellen tot een boek te gaan binden. Het was even een puzzel hoe de planovellen gevouwen moesten worden, maar tenslotte konden er katernen genaaid worden en voorzag Ineke het boekblok aan kop en staart van een prachtig 3-dubbel bestoken kapitaal en van een geverfde kopsnede.
Het geheel werd uitgevoerd als een Franse band. Wat een fraai resultaat.
Getijdenboekje van Katharina van Kleef, gebonden door Ineke.

SMITH BINDINGEN
KOPTISCHE BINDING
Vorige maand begonnen we aan een van de tien variaties van de Koptische binding, beschreven door Keith Smith: de variatie met horizontaal langs de rug naaien en het vormen van lussen boven elkaar. Belangrijk daarbij was het om vooral het naaiwerk niet te strak aan te trekken, opdat de lussen zichtbaar zouden blijven. Thuis zijn de boeken afgemaakt en kunnen nu dus bekeken worden.
Ineke gebruikte katoenen rijstzakjes als platbekleding en naaide met ecru garen.
Eline bond de handleiding van Keith Smith
met een rode koptische steek.



 Fem bekleedde de platten met handgeschept papier waarin bruine kraftstrookjes verwerkt zijn. Daarom koos zij ook bruin touw om mee te naaien.
Coby vouwde om ieder katern een groene reep stevig papier als decoratief element én voor enige opdikking. De steken op de platten maakte zij ook groter dan Keith aangaf.


Corrie bewerkte Tyvek
met een spuitbus acrylverf
en
met de hitte van een strijkijzer,
zodat er een fijne gekleurde rimpeling ontstond.
Met garen in een bijpassende kleur verbond ze de katernen en platten
met de koptische naaisteek.
Coby paste de koptische naaisteek
ooit al eens toe op een boekje
met oude diskette schijfjes als platten. Leuk idee voor hergebruik
van overtollig materiaal.

CONCLUSIE INZAKE KOPTISCHE BINDING

Om het effect van de gevormde lussen op de rug goed uit te laten komen moet er niet te strak genaaid worden en kan het beste gebruik gemaakt worden van niet al te dik garen of touw. Oneffenheden in garen en touw doen het lussen-effect teniet.

OMROL-FOTOBOEKJE
Op internet is een dergelijk boekje te vinden onder de term ‘waterval-boekje’. Bovendien zijn er verschillende variaties te zien die echter allemaal hetzelfde effect hebben: omrollen van de pagina’s bij trekken aan het laatste blad.

Bert van Zanen heeft het door hem gevonden oude foto-omrol-boekje uitvoerig bestudeerd en er een stap voor stap handleiding over geschreven. Vandaag gaan we proberen onder zijn leiding zo’n boekje te maken, hetgeen veel geduld en gepriegel vergt.

Als fotobladen kunnen enkele bladen gebruikt worden, maar ook dubbele bladen die als passe-partout gesneden en gevouwen worden.

Corrie is de uitdaging van de passe-partout bladen aangegaan!

We beginnen met het rillen van de fotobladen. Voor de stevigheid raadt Bert het maken van 3 rillen aan, waarvan er dan twee omgeplakt worden. De derde ril dient als het plakrandje voor het vastlijmen op de strook linnen.

Bij dikkere fotobladen is één ril voor het plakrandje meer dan voldoende. Het omvouwen van de gerilde strookjes gaat anders veel te stug en het papier breekt als de looprichting niet parallel aan de rug is. In eerste instantie dacht Bert dat de looprichting van de bladen het beste haaks op de rug zou moeten staan, zodat het omrollen van de pagina’s, die dan in de lengte lopen, beter zou gaan, maar nu blijkt dat het omrollen ook goed gaat als de bladen met de looprichting gelijk aan de rug zijn. Voor het rillen is dat ook beter.

Op een lange strook linnen worden de gerilde fotobladen geplakt met een paar mm tussenruimte.

Door het opplakken van de bladen
ontstaat vanzelf een aflopend ‘trappetje’.

In de band wordt een doosje geplakt waarin de rug van het fotoboekblok geschoven wordt. Het doosje moet dus de hoogte krijgen van de dikte van de rug. Op de foto hieronder is het doosje in de maak en daarnaast wordt het boekblok gepast in het doosje.

De band wordt opgebouwd uit 4 delen:
scharnierend voorbord met vast smal deel dat op het doosje geplakt wordt, rug en achterbord.
Op onderstaande rechter foto is te zien hoe het voorbord eruitziet als het bekleed is.

Om het foto-boekblok uit het doosje te kunnen trekken, wordt op het achterbord een glijbord met bandje bevestigd.

Ineke is aan het eind van de middag al helemaal klaar met het in elkaar zetten van dit fotoboekje en kan demonstreren dat de fotobladen inderdaad omrollen bij het trekken aan het bandje!
Volgende maand hopen we allemaal een ‘waterval’ aan fotobladen te kunnen laten zien.