Zaterdag 4 augustus 2018
geschreven door Ine van den Broek-van Hilst

Australische binding
Vorige maand schreef ik dat Jopie op pinterest een interessante snelle, lijmloze binding gezien had: ‘de Australische bindwijze’, en deze bindwijze ook toepaste.
Coby herkende die bindwijze als ‘Berlijnse bindwijze’ en liet haar in die binding gemaakte boek zien.
In het verslag van juli zijn de verschillen van deze bindwijzen te lezen.
Nu heeft Coby de Australische bindwijze ook verwezenlijkt met katernen van stijfselmarmers, maar ze is niet helemaal tevreden over de kleurstelling. In de rug zie je namelijk de witte kernen die als verankering in de harmonicavouwen dienen.
Dus gaat ze een andere kleur voor de kernen gebruiken. Bovendien vindt ze nu de kernen ook te klein. Ze moeten langer worden.


Links: boek in Australische bindwijze, toegepast door Coby, rechts: de te kleine kern.

Ik heb inmiddels ook een Australische bindwijze toegepast en net als Jopie de kernen even hoog als de katernen gemaakt. Wij hebben met twee kleuren gewerkt, zowel voor de harmonica als voor de kernen een eigen kleur en zo krijg je aan kop en staart een kleurig effect

Links: boek in Australische bindwijze gebonden door Ine. Rechts: kern in harmonicavouw.

Bij nader inzien heb ik een te hoge harmonica gemaakt in verhouding tot de hoogte van de katernen. Nu zitten er enorme snedes in de katernvouwen, zodat er aan kop en staart maar minimale vouwen over zijn. Achteraf lijkt me dat te kwetsbaar.

Het is verder wel een snelle, lijmloze binding en levert een stevig boek op, zeker als er platten van grijsbord gebruikt worden.

Ik heb de uiteinden van de harmonica door een gleuf in de beklede platten gestoken en die richting rug vastgelijmd op de voorkant van het plat. De binnenkant van het plat lijmde ik op de volgende vouw van de harmonica zodat plat en boekblok via de harmonicastrook verbonden waren. Maar dat leverde toch een te los geheel op en daarom heb ik de schutbladen tegen de binnenkant van de platten en over de harmonicastrook gelijmd.
Jopie heeft een omslag van stevig papier op maat gemaakt en in de rug een opening gesneden die even hoog is als de harmonica. Vervolgens heeft ze de uiteinden van de harmonicastrook op de buitenkant van het omslag gelijmd.


Links: boek in Australische bindwijze van Jopie. Rechts: Jopie's kern in de harmonicavouw.
Coby lijmde de uiteinden van de harmonica rechtstreeks op het eerste en laatste katern.
Er zijn vele variaties mogelijk

Zwitserse binding
Steeds duiken er weer nieuwe namen voor bindingen op. Na de Australische en Berlijnse binding waar we vorige maand voor het eerst over hoorden, kwam ik nu op de site van boekbinderij Patist in Den Dolder de Zwitserse binding tegen. http://www.patist.nl/bindtechnieken/zwitserse-bindwijze

Als uitleg wordt geschreven:
“Bij deze bindwijze wordt een garenloos of genaaid boekblok omstrookt met linnen en vervolgens vastgezet d.m.v. een streep hotmelt op pagina 3 van het omslag tegen een platril van +/- 12 mm.
Bij genaaide boekblokken is het ook mogelijk om het linnen weg te laten waardoor er dus een Zwitserse bindwijze ontstaat met een genaaide afgelijmde rug.
Het omslag kan 4 pagina’s zijn, maar ook 6 pagina’s (4 pagina omslag met 1 flap) of 8 pagina’s (4 pagina omslag met 2 flappen). Het voordeel van deze bindwijze is dat de boeken mooi openliggen”

Voor verdere inlichtingen over deze bindwijze kan men terecht bij boekbinderij Patist.

Zwitserse binding. © Patist.

Vouwboek
Jopie heeft een zeer ingenieus vouwboek gemaakt van stijfselmarmers, waarin ze op de grote vierkanten prachtige blad- en bloemmotieven getekend heeft.
Een vouwboek dat bij Bert Nuhaan de spontane opmerking "jaloers makend leuk" ontlokt.

Corrie heeft deze vouwboekjes ook al eens gemaakt, zoals in het verslag van januari 2016 te zien is!
Het vouwboek is gemaakt van drie vierkante stukken stevig papier die dubbelgevouwen worden (1), daarna weer gevouwen worden tot een vierkant (2) en als slot een diagonale vouw krijgen (3).

Volgorde van vouwen

Zo ontstaan in ieder blad 2 vierkantjes en 4 halve vierkantjes. De drie gevouwen stukken papier worden met een punt van de halve vierkantjes naar beneden naast elkaar neergelegd, waarbij de diagonale vouwen van het rechter en linker stuk papier bergvouwen zijn en de diagonale vouw in het middelste blad een dalvouw. Van het linker vierkant wordt het rechter vierkantje op het linker vierkantje van het middelste blad geplakt. Het rechter vierkantje van het middelste blad op het linker vierkantje van het rechter stuk papier. Nu kunnen de hele en halve vierkantjes beplakt, betekend, beschilderd of beschreven worden. En daarna kan het geheel dichtgevouwen worden

Zo worden de vierkanten op elkaar geplakt.

Kirigami - sterboek
Kirigami is de Chinese techniek van papier snijden en vouwen. Kiru = snijden, gami = papier. Een techniek die graag toegepast wordt door Jopie en voor haar echt een fluitje van een cent is. Met veel geduld en precisie heeft ze diverse patronen gesneden en die tenslotte verwerkt in een sterboek. Als het boek opengezet wordt, klikt het vast met de magneetjes die in de platten verwerkt zijn.
Sterboek met Kirigami-resultaten, gemaakt door Jopie,

Visgraatboekjes
Corrie is thuis verder gegaan met het uitwerken van visgraatboekjes en heeft de tussenstukjes, de ruggengraten, iets breder gemaakt zodat de totale visgraat beter te zien is. Heel origineel bond ze een van de visgraatboekblokken in een zalmhuid en tekende en plakte ze visafbeeldingen op de geplooide pagina’s. Ook schreef ze er toepasselijke teksten bij. Op deze manier is het een verrassend en geheel in stijl ontworpen visboek geworden.
Het andere visgraatboekje is geheel met bruin kraftpapier gemaakt.

Visgraatboekjes van Corrie. Links in zalmhuid, rechts in kraftpapier.


Visgraatboekje gebonden in zalmhuid door Corrie.

Getekende en geschreven inhoud van het visgraatboekje.


Visgraatboekje in kraftpapier gebonden door Corrie.

Schilderen met geverfde draden
Het lukt Jopie steeds weer om zeer bijzondere creatieve uitingen op het internet te vinden, waar ze dan ook direct mee gaat experimenteren, om ons vervolgens enorm te inspireren. Zo vertelt ze nu dat je op internet ‘String painting’ als zoekopdracht moet typen om de prachtigste kunstwerken te vinden die met een simpel in verf of inkt gedrenkt draadje worden gemaakt.
Op you tube kun je uren kijken naar heel veel instructieve en interessante filmpjes over deze techniek. Jopie experimenteerde volop, ook met haar kleinkinderen, en verbaast ons met de resultaten.
Een interessante techniek om schutbladen mee te maken!


Resultaten van het schilderen met draadjes.

Buttonhole
Op het programma van vandaag staat de buttonhole die Keith Smith beschrijft in zijn eerste deel van de lijmloze bindingen. Jopie, Fem en ik hebben al diverse buttonhole-bindingen gemaakt en laten deze boeken even rondgaan.

Buttonhole van Jopie.
Buttonhole van Ine.

Buttonhole van Ine.

Buttonhole van Fem.

Buttonhole van Jopie.


Thuis hebben we de nodige voorbereidingen getroffen zoals katernen op maat maken, omslag prepareren, garen uitkiezen en gaatjes prikken in de katernen. Nu gaan we naaien. De meningen verschillen over de te volgen etappes. Beginnen aan de staart, of aan de kop zoals Smith aangeeft. Naaien van rechts naar links of van links naar rechts? Naaien met een knoopje of alleen een doorhaling?

Na enige discussie wordt besloten met het laatste katern te beginnen en dus van links naar rechts over de rug te naaien. De een begint aan de kop, de ander aan de staart.
In feite maakt dat geen verschil.
Je zou ook aan een stuk door kunnen naaien, dus van kop naar staart en van staart naar kop in het volgende katern terug, maar dat kost heel veel garen.
Ook kun je nog extra kruissteken over het midden van de rug maken, zoals te zien op bovenstaande foto's en op de detailfoto hieronder van het naaiwerk van Corrie.

Het is lastig om de steken mooi gelijkmatig verdeeld over het rugdeel te werken en de knoopjes keurig op een rij onder de ruguitsnede. Er wordt dus heel wat naaiwerk onder veel gezucht en gemopper uitgehaald, maar als eenmaal kop of staart genaaid is, gaat het naaien van de tegenoverliggende kant veel gemakkelijker, omdat er dan meer houvast is. Uiteindelijk komen er goede resultaten tevoorschijn.
Corrie laat het maken van het knoopje zien.
Het maken van het knoopje op de rug door Fem en rechts het resultaat.

Tweede buttonholeboek van Corrie.

Detail naaiwerk van buttonholeboek van Corrie.
Het buttonhole-boek van Bert Nuhaan schittert in het licht
met een prachtige kleurwisseling in het bekledingslinnen
naarmate de lichtinval verandert.
Buttonhole-boek van Ine.

Buttonhole-boek van Coby
Volgende keer verdiepen we ons in de langsteekbinding
 met kettingsteek aan kop en staart.