Zaterdag 1 december 2012
De K118 blijft ons bezig houden. Sommigen van ons hebben deze binding al klaar, anderen zijn nog bezig of opnieuw begonnen omdat ze niet tevreden waren met het resultaat óf omdat ze nog een tweede boek met deze binding wilden maken.
Bert laat zijn K118 zien die, op het betitelen na, klaar is.

Gedichten van den Schoolmeester door J. van Lennep
in een K118-binding van Bert met handbestoken kapitaal.

K118 van Dieneke
Dieneke heeft een deel van de band aan de rug niet bekleed om de constructie van de perkamenten banden zichtbaar te houden. Het boek valt mooi open, zoals op de rechter foto te zien is.
Ook Vincent wilde de constructie blijven zien en besloot daarom de band helemaal niet te bekleden. In zijn enthousiasme vergat hij echter de naaitouwen door het bord te rijgen en plakte ze voor de variatie op het schutblad. Onderstaande foto's laten zien dat ook zijn K118 goed openvalt.

K118 van Vincent


De K118-band van Ine is bekleed met boekbinderslinnen en sizoflor. De titel is geprint op blauw papier en tussen het linnen en sizoflor verwerkt.
K118 van Ine
Ine is ook nog bezig met het boek van het gezamenlijke project: de katernen van de Beschrijvende catalogus boekbinden. Een overzicht van de vakbibliotheek van Geert van Daal, handboekbinder te Dodewaard.
De rug wordt beplakt met perkamenten stroken, die na droging de V-vormige insnijding krijgen. Daarna volgen het uitpluizen van de Pliester-naaibandjes, het ronden van de borden aan de rugkant, het slaan met de beitel van de gleuven in de borden en het aanrijgen van de borden.
K118 van Ine
Jaap heeft de borden aangeregen en de touwen verspringend naar buiten laten komen om de spanning te verminderen. Nadat het geheel een tijd heeft gedroogd, lijmt hij de perkamenten oren aan de buitenkant op de borden.

K118 van Jaap

K118 van Jaap
Marjolein is hard aan het werk met het slaan van de gleuven in het bord voor het doorrijgen van de naaibanden. Het bord is hard en daarom kost het haar moeite er met de beitel door te komen. Verwoed is ze met een grote hamer in de weer. En het lukt!
Ze maakt ook gleufjes aan kop en staart van de borden m.b.v. een priem en een rond vijltje, omdat ze de uiteinden van de handbestoken kapitaaltjes in het bord wil verwerken.
Vervolgens lijmt ze de kapitaaleindjes in de gleufjes. Maar dan komt de vraag op: hoe kunnen de inslagen van het leer nu naar binnen geplakt worden?? 
De borden moeten nog op maat gesneden worden aan kop en staart en dan blijft er toch te weinig ruimte over om de inslagen weg te werken? Die ingelijmde kapitaaleindjes zitten dan in de weg. Moet het leer ingesneden worden? Maar dat vindt Marjolein niet mooi.
Dat wordt dus piekeren over een goede oplossing.

Die inslagkwestie kwam ook aan de orde bij het beplakken van de rug met de perkamenten strookjes. Als je die, zoals in de beschrijving staat, tot over het kapitaal plakt, dan kun je de inslagen ook niet naar binnen weg werken. Daarom besloten we die perkamenten strookjes niet over het kapitaal te plakken, zoals in bovenstaande foto's van het boek van Jaap ook duidelijk te zien is.

gleufje maken voor het uiteinde van het kapitaalband


uiteinden kapitaalband in de gleufjes van het bord gelijmd
Fem gaat de voorsnede schuren omdat ze het trapjeseffect, dat na het rondslaan van het boekblok is ontstaan, weg wil werken.
Het resultaat is een gladde voorsnede!
Daarna schuurt ze de rugzijde van de platten rond, zodat die de ronding van de rug zullen volgen.
Maar er is meer te doen dan alleen K118 werk. Ine heeft visjes uit Alpaca gezaagd om er boeksloten van te maken. (Alpaca is een zilverkleurige metaallegering van koper, zink en nikkel en is ook bekend onder de namen hotelzilver, nikkelzilver, argentaan, nieuwzilver en Berlijns zilver.) Ze vertelt dat ze één visje al gepoetst en geschuurd heeft om alle verkleuringen van het uitgloeien weg te werken en het visje blinkend te maken. Anton stelt voor om met zijn polijstgereedschap het andere visje te berwerken.
Dat lukt zo mooi dat Bert ook met zijn slotjes komt, die hij voor een buidel-boekje aan het maken is, met de vraag of dat op messing ook kan. En dat gaat perfect.
Anton laat zien hoe het polijsten op 2 manieren kan:
1. met vloeibaar polijstmiddel en een polijstschijf die in elektrische boormachine past of
2. door op de draaibank tegen een draaiende lappenschijf een zacht blok polijstpasta te houden zodat de lappenschijf 'ingevet' wordt en vervolgens het te polijsten voorwerp tegen de draaiende lappenschijf te manoevreren.
De resultaten zijn prachtig, maar die zijn ook te bereiken met de polijstschijfjes van een Dremel.

polijsten met een polijstschijf in een boormachine.
invetten van de lappenschijf met het groene polijstpastablok
en daarna polijsten van het alpaca of messing.
Dinie werkt verder aan de Beets-boekjes. Het project van herbinden van de Gedichten van Nicolaas Beets, vordert gestaag. De drie delen moeten nu bekleed worden en Dinie wil dat doen met leren hoekjes op de platten. Dus tekent ze af hoe groot die hoekjes moeten worden.

Jopie heeft haar kapitaalbandjesdoos meegenomen omdat Dieneke graag meer soorten kapitaal wil leren besteken.
Jopie en Dieneke gaan dan samen aan de gang op stukjes oefenkarton en dit is het resultaat van Dieneke: een dubbel kapitaal.


Ik, Ine, vertel over de opdracht die ik kreeg om correspondentie in een boek op te bergen.
Het project ‘zooitje ongeregeld’ gaf me goede inspiratie en zo maakte ik een leporello met drie vakjes op een pagina door losse stroken papier in elkaar te vouwen en met elkaar te verbinden door er repen papier of linnen over te plakken.

de leporello afwisselend met papieren en linnen stroken beplakt

de in elkaar te schuiven stroken
Voortbordurend op dit project maakten Fem en ik een ‘zooitje ongeregeld’ ontwerp voor een losbladig systeem. Omdat ik bij de leporello kreukels kreeg bij het in elkaar plakken van de stroken door de opdikking van de stroken in de middenvouw, besloten we nu uit te gaan van losse vellen en stroken en die per blad af te werken. De strook vouwden we dubbel om het enkele blad en zetten het met een plakrandje links vast. Aan de voorkant werkten we blad en strook met een strook linnen af. Om opdikking te creëren voor de kaarten e.d. die in de vakjes opgeborgen kunnen worden, maakten we een dubbele vouw in de vellen aan de rugkant. Vervolgens vouwden we de dubbele strook naar achteren zodat de opdikkings-strook aan de achterkant van het blad valt. In de eerste dubbele helft van de strook maakten we met de screwpunch gaatjes voor de busschroeven.

los blad met aangevouwen strook

blad met aangevouwen strook
gedeeltelijk naar achteren gevouwen
Voor nog extra opvulling sneden we ook losse strookjes om tussen de bladen te voegen.

samenstelling van het losbladig boek: bladen met aangevouwen strook en losse strookjes
Als band maakten we twee beklede losse platten, waarbij het voorplat een passe-partout kreeg om een foto of afbeelding onder te schuiven. Ook in de platten prikten we met de screwpunch gaatjes en werkten door het geheel busschroeven.
Omdat ik die opdikkingsvouw in het midden van de bladen niet zo mooi vond, (zie rechter foto hierboven) bedachten we nog een andere variatie. Met linnen stroken en opdikkingsstrookjes verbonden we steeds een blad en een strook aan elkaar. Daardoor kregen we geen losse stroken in het boek te zien, wat we uiteindelijk fraaier qua uiterlijk vonden.


Deze dag begon somber omdat Hans vertelde dat hij zijn deelname aan de bbc wegens tijdgebrek moet stoppen. Wij betreuren deze beslissing ten zeerste. Hans was vanaf het prille begin lid en we zien hem echt met lede ogen vertrekken. Zeer spijtig.
Toch is het uiteindelijk wel een gezellige en productieve dag geworden.

afscheid van Hans
Volgende maand hebben we geen bbc-bijeenkomst. We gaan dan naar Haarlem om het symposium bij te wonen dat de Stichting Handboekbinden daar in het Noord Hollands Archief organiseert in het kader van de tentoonstelling over De Braaij.