Verslag van zaterdag 1 september 2007
De BBC bestaat nu 3 jaar en zo gaan we al ons vierde clubjaar in vandaag. Tijd om te evalueren dus.
En dat doen we zeer uitgebreid, zodat er voor praktische activiteiten weinig tijd overblijft. Jammer dat Fem en Marjolein niet aanwezig konden zijn.

Het valt ons eigenlijk bijzonder tegen dat we in deze drie jaar nog niet alle boekmodellen uit het boek van Goddijn gemaakt hebben. Het vergt veel meer werk dan we in eerste instantie dachten en het zal nog wel even duren voor we inderdaad ons doel bereikt hebben. We zitten vol plannen en ideeën en willen dit jaar naast het Goddijn-project ook nog wat kleinere boekbind-projecten verwezenlijken, diverse bindingen uitproberen, en met verschillende technieken (zoals het marmeren) experimenteren.

Hans, Frans en ik zijn met boekmodel 10 van Goddijn (2.5) bezig, maar lopen tegen diverse onduidelijk-heden op in de beschrijving onder '2.5.7 de platkernen'. Dat geeft aanleiding tot een uitvoerige discussie met de hele groep. We blijven het vreemd vinden dat de platten geheel klaargemaakt worden, inclusief de schuine afrondingen aan de drie fronten, terwijl in een latere fase, nadat de platten al aangeregen zijn, het boekblok mét de platten gesneden gaat worden aan de kop (zie 2.5.9).
Maak je platten van twee soorten bord, zoals beschreven wordt in par. 2.5.23, dan wordt er niet meer gesproken over het snijden van het boek met de aangeregen platten en worden de platten bovendien pas afgeschuind, nadat ze aangeregen zijn!
Ook de beschrijving van het snijden van het boekblok in 2.5.9 kost ons de nodige hoofdbrekens. Na lang denken en praten vinden we tenslotte onze gedachtenfout, c.q. leesfout. Niet alleen het onderliggende plat wordt tegen de achteraanleg geschoven, maar het hele boek, mét platten en al !
De conclusie die we trekken is, dat we na het snijden van de kop van het boek de aangeregen platten pas gaan afschuinen.

In juli had Rob ons voorbeelden laten zien van door hem gerepareerde scheuren met Japans papier.
We vragen hem nu deze methode te demonstreren. De randen van de scheur worden met vers gekookte tarwestijfsel ingesmeerd en tegen elkaar geplakt.
Daarna wordt aan beide zijden een reepje Japans papier aangebracht, en met een teflon vouwbeen vast-gewreven. Op de rechter foto hierboven is duidelijk te zien dat de stijfsel doordringt in het Japanse papier.
Na droging, hetgeen we met de warme strijkbout bespoedigd hebben, wordt het overtollige Japanse papier weggetrokken.
Kleine vezeldeeltjes blijven achter op de scheur en vormen er één geheel mee. De scheur is sterk en praktisch onzichtbaar gerepareerd.
Ook demonstreert Rob hoe hij met Japans papier gaten in de katernrug repareert. Op de te gebruiken strook Japans papier trekt hij de contouren van de gaten over, eerst met potlood en vervolgens met een dun nat penseel.


Vervolgens kan het Japans papier langs de lijn afgescheurd worden of met een kwastje langs de lijn losgemaakt worden. Er ontstaat een perfecte vezelrand, die goed hecht op het te repareren papier. Bovendien is de rand zo dun dat er na droging nauwelijks iets te zien zal zijn van de reparatie, zeker als er Japans papier gebruikt wordt in de kleur van het te repareren papier.
De Japanse papierstrook wordt met stijfsel ingesmeerd en op de juiste plaats in het katern vastgeplakt en vastgewreven.

Hans moet nog een kneep slaan aan zijn boek. Anton wijst hem erop, dat je de platte kant van de hamer goed kunt gebruiken om het laatste stukje van het omslaan van de katernen perfect gekneept te krijgen. En onder toeziend oog van ons allen ontstaat er tenslotte een fraaie 90˚ kneep.